با پیروزی انقلاب الجزایر، دولت موقت مستقر در مصر، به الجزایر آمد و فِرحت عباس رئیس جمهور الجزایر...

در قرن ۱۹ الجزایر توسط فرانسویان به خاک و خون کشیده شد و به مدت ۱۳۲ سال توسط ایشان چپاول گردید. در پاسخ به این تجاوزگری، مردم مسلمان از هر گوشه و کنار به مقابله با فرانسویان برخواستند و رفته رفته زیر پرچم بزرگانی همچون عبدالقادر سازمان یافتند. جهاد با اشغالگران خوب پیش میرفت تا جایی که عبدالقادر دوسوم خاک الجزایر را از فرانسویان پس گرفت. اما در این برهه اشغالگران که در جنگ سخت مغلوب همت مردم مسلمان شده بودند، جنگ نرم را کلید زدند و با مذاکره و تفرقه افکنی میان صفوف مجاهدین، شکست را به پیروزی بدل کردند و دوباره بر مردم الجزایر مسلط شدند. الجزایر علیرغم رشادت های بسیار مردم غیورش، به دلیل وادادگی و استحاله بسیاری از بزرگانش، بیش از یک قرن مستعمره فرانسه بود و البته پس از استقلال هم نتوانست خود را از نفوذ فرهنگی فرانسه رها سازد. امپریالیسم همانطور که در دوره اشغال به انحاء مختلف سعی در حذف اسلام حقیقی از الجزایر داشت، پس از استقلال نیز اجازه ورود اسلام به عرصه سیاست را نداد. حاکمان پس از استقلال الجزایر که در دامان تفکر غرب رشد یافته و از فرهنگ اصیل خود فاصله بسیار گرفته بودند، با دنبال کردن الگوهای توسعه غربی و ممانعت از احیای تفکر اسلامی، عملاً الجزایرِ از استعمار رها شده را به دام استعماری نو انداختند.
با پیروزی انقلاب الجزایر، دولت موقت مستقر در مصر، به الجزایر آمد و فِرحت عباس رئیس جمهور الجزایر...
خلف وعدههای سران فرانسوی نارضایتی مردم الجزایر را پس از پایان جنگ جهانی دوم در پی داشت که منجر به...
کلیپ تصویری حاضر به معرفی کوتاه کشور الجزایر و مروری بر تاریخ آن (تا پیش از انقلاب الجزایر)،...
سرود «قَسَماً» (به معنی سوگند میخوریم) سرود معروف انقلابیون الجزایر است که پس از استقلال از فرانسه به عنوان سرود ملی این کشور انتخاب میشود. شعر این اثر را مفدی زکریاء در آوریل ۱۹۵۵ و در زندان سروده است. شایع است که به دلیل عدم دسترسی به کاغذ و قلم، او این شعر را با خون خود و بر دیوار زندان نوشته است. موسیقی این اثر را نیز محمد فوزی، آهنگساز مصری، تنظیم نموده است. پس از پیروزی انقلاب و استقلال الجزایر در سال ۱۹۶۲، این اثر به عنوان سرود ملی الجزایر انتخاب میشود. یکی از موارد جالب در این سرود، خطاب قرار دادن فرانسه و وعده گرفتن انتقام در آن است. چیزی که در سرود ملی مرسوم نبوده و علیرغم مباحثاتی نیز که در این زمینه صورت گرفته، همچنان این بخش در سرود ملی الجزایر و بدون تغییر مانده است که خود شاهدی است بر سختیهایی که ملت الجزایر در دوره استعمار فرانسه متحمل شدهاند و اینگونه در صورت ملیشان بازتاب یافته است.