انقلاب اسلامی

انقلاب اسلامی ایران که در دهه های پایانی قرن بیستم رقم خورد مقدمه ای شد تا جهان قرن بیست و یکم را با حوادث جدیدی شروع کند. دیگر بازی تکراری جنگ سرد تمام شده بود و پس از چندین قرن از این‌که انسان غربی خدا را از زندگی خود کنار گذاشته و درست در بحبوحه قرن بیستمی که پرچمداران انقلابی دنیا دین را افیون توده‌ها می‌خوانند و عامل رکود، در منطقه غرب آسیا یک انقلاب دینی با محوریت روحانیت دینی به وقوع می‌پیوندد. گویی مردم ایران تصمیم گرفته‌اند درست در جهت عکس دنیای مدرن بشر از خدا بریده حرکت کنند. انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره) و همراهی توده‌های مردم متدین ایران می‌تواند حکومت بیش از نیم‌قرنی پهلوی دست‌نشانده را پایان داده و یک نظام اسلامی را پایه‌ریزی نماید. انقلابی که نه تنها وابسته به هیچ یک از دو قطب دنیای آن روز نبود بلکه حتی تنها جایی بود که دو قطب درگیر شرق و غرب آن روز، بر سر مخالفت با آن اتفاق نظر داشتند. به طور کلی حرکت اصلی انقلاب اسلامی را می‌توان از قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ در نظر گرفت که ۱۵ سال بعد و با فرار شاه از کشور و بازگشت امام خمینی(ره) که از سال ۱۳۴۳ در تبعید به سر می‌برد، در سال ۱۳۵۷ به وقوع پیوست و پایان ۲۵۰۰ سال حکومت پادشاهی در ایران و آغاز دوره نوینی در تاریخ ایران و ایضاً جهان شد.