به جز آیت‌الله مدرس که در مجلس به مبارزه با رضاخان مشغول بود دیگر علما نیز در برابر این عامل دست‌نشانده ایستادگی کردند. از جمله مهم‌ترین آنها حاج آقا نورالله اصفهانی، از علمای با نفوذ و سیاستمدار بزرگ اصفهان است که نقش بسیار مهمی نیز در مشروطیت داشت. حاج آقا نورالله برای مقابله با رضاخان نوعی تشکیلات نیمه مخفی در پوشش اتحاد اسلام تاسیس کرد که اساس‌نامه و مواد این تشکیلات از اصولی منضبط و به هم پیوسته درست شده که نشان دهندهٔ مبارزه‌ای ریشه‌ای بود. حاج آقا نورالله در سال ۱۳۰۶ ه.ش قیام خود را آغاز کرد. ایشان در یکی از سخنرانی‌ها براندازی رضاشاه را هدف قیام عنوان کرد. حاج آقا نورالله اسباب کلی حرکت علما را به قم فراهم نمود و با فرستادن پیام به علمای بزرگ دیگر مناطق چون شیراز و تبریز همکاری آنها را درخواست کرد. در ۱۳۰۶ ه.ش هجرت مهاجرین اصفهان به قم آغاز شد. رضاخان در واکنش گفت مدرس کم بود حالا آخوندها هم بر علیه من به قم لشکر کشی نموده‌اند. با این لشکر چه کنم.
هجرت و تحصّن ۱۰۵ روزۀ علما در قم (۲۱ شهریور تا ۴ دیماه ۱۳۰۶ ه‌.ش) به عقب‌‏نشینی ظاهری رضاخان انجامید و نخست‏ وزیر وقت (مخبرالسلطنه) متعهد به اجرای شرایط متحصنین شد. ولی در این زمان مختصر کسالتی برای حاج آقا نورالله به وجود آمد. رضاشاه هم که به دنبال فرصتی بود پزشکی از طرف دربار فرستاد. او اظهار نظر کرد که حاج آقا نورالله به بیماری مالاریا مبتلا شده‌اند و باید آمپول تزریق شود و بدون اجازه و قبل از هرگونه عکس‌العمل از طرف حاج آقا با حالتی عجولانه آمپول را تزریق کرد و کم کم حالت تشنج به وجود آمد. به این صورت با شهادت رهبر قیام تحصّن عملاً پایان یافت.