معادلات جهانی با شروع سراسری شورش‌های ماسونی اروپا در قرون هجده و نوزده، شروع به تغییر کرد. فراماسون‌ها در حکم یک تشکیلات مخفی و بسیار پیچیده در حاکمیت کشورهای هدف نفوذ کردند؛ آنها را از درون منهدم کرده و نیروهای خود را جایگزین نمودند تا جامعهٔ نوین جهانی را هر چه سریع‌تر شکل دهند. آغاز این نفوذ در ایران درست هم‌زمان با انقلاب ماسونی فرانسه و شروع حاکمیت قاجارها در ایران بود. سرگور اوزلی انگلیسی وظیفهٔ جذب جمعی از درباریان فتحعلی‌شاه را بر عهده داشت. ماسون‌ها برای جذب بیشتر از شعارهای فریبنده‌ای چون آزادی، برابری و برادری سود می‌بردند.
سفیران ولیعهد عباس میرزا در فرنگ جهت مرتفع کردن عقب‌ماندگی علمی ایران، اولین شکارهای این تشکیلات پیچیده و مخفی بودند. تشکیلات با ترویج جهان وطنی امتیازات بی‌شماری را از ایران به نفع بریتانیا از همین طریق کسب کرد. این تشکیلات مدعی است در قیام جهانی‌اش، انسان را از زیر سایهٔ دین به عنوان خرافات و حاکمیت استبدادی و ظالمانهٔ شاهان، به صورت هم‌زمان رهایی می‌بخشیده. همان‌طور که در انقلاب فرانسه در کنار گردن زدن شاه از کشته‌های کشیش‌ها پشته ساخته بودند.اما آیت‌الله ملا علی کنی خیلی زود متوجه این مسأله شدند و به ناصرالدین‌شاه هشدار جدی دادند. این هشدار باعث بسته شدن تنها لژ فراماسونری ایران، یعنی لژ بیداری شد.
این اتفاق و سپس نهضت تنباکو، باعث شد ماسون‌ها رویکرد جدیدی اتخاذ کنند؛ اول طراحی یک فرقهٔ انحرافی به نام بهائیت و دوم پرورش تعدادی روحانی‌نمای ماسون که جایگزین مناسبی برای علما در مواقع حساس شوند. با این چند حربه مشروطه آغاز شد. لژهای ماسونی که پس از ترور مشکوک ناصرالدین‌شاه تعدادشان به وضوح بیشتر شده بود و بیشترین تعداد نفرات را از بین سران حاکمیت قاجار جذب کرده بودند آمادگی لازم را برای تغییر نظام حاکمیت ایران پیدا کردند.
در اولین قدم، مانند انقلاب فرانسه، ایجاد نارضایتی عمومی در دستور کار قرار گرفت. یکی از علما در کرمان به چوب بسته شد؛ عکس مسیو نوز بلژیکی که با لباس علما در مراسم بالماسکه شرکت کرده بود بعد از پنج سال همزمان با آغاز مشروطه در میان عموم مردم پخش شد؛ میزان گمرکات به نفع حاکمیت و به ضرر تجار به شدت و به صورت غیر منطقی بالا رفت و در نهایت به علت بالا رفتن قیمت قند در روسیه، تجار متدین در تهران به چوب بسته شدند. تقریبا همهٔ این اتفاقات، مستقیم یا از طریق نفوذ و اثرگذاری ماسون‌ها شکل گرفت. اما جنجال نهایی با سخنرانی یک روحانی‌نمای بابی و ماسون به نام سیدجمال‌الدین واعظ در حمایت از تجار شکل گرفت. او بر روی منبر شروع به هتاکی علیه شاه و حاکمیت کرد. پیوستن آیات، سیدمحمد طباطبایی و عبدالله بهبهانی حرکت او را تکمیل کرد. مأمورین به منبر واعظ حمله کردند و درگیری میان علما، مردم و نیروهای حکومتی بالا گرفت. به پیشنهاد آیت‌الله سیدمحمد طباطبایی، ایشان به همراه تنی چند از علما از جمله آیت‌الله بهبهانی مدتی برای بست‌نشینی به حرم حضرت عبدالعظیم(ع) رفتند تا از درگیری‌ها بکاهند. شیخ فضل‌الله نوری در این مهاجرت همراه سیدین نرفت.
سیدین در بست‌نشینی چندین درخواست از حاکمیت مطرح کردند. از برکنار شدن مسئول خط گاری تهران-قم به نام عسکر گاریچی به علت بددهنی(!) تا موارد مهم‌تری چون تأمین عدالت‌خانه، اجرای قوانین اسلام برای همه، برکناری مسیو نوز بلژیکی از بخش گمرک و مالی و برکناری علاءالدوله از حکمرانی تهران. با پذیرش این موارد توسط مظفرالدین‌شاه، بست‌نشینی به پایان رسید و سیدین به همراه سایر علما، با احترام به تهران بازگشتند.
اما بعد از یک سال و عملی نشدن قول پادشاه، علما برای دومین بار راهی قم شدند. شیخ فضل‌الله نوری این بار به همراه علما به قم رفتند تا روند ظلم به مردم پایان و عدالت‌خانه زودتر شکل پذیرد. در غیاب علما، سیدحسن تقی‌زاده و ماسون‌هایی از جمله اردشیر جی مردم را از حملهٔ قریب‌الوقوع نیروهای شاه، به شدت ترساندند و جمعیت زیادی که گفته می‌شد تا بیست هزار نفر هم می‌رسید برای بست‌نشینی وارد سفارت انگلستان شدند. در همین جا بود که مستر گرانت دوف به‌عنوان نمایندهٔ این چندین هزار نفر در سفارت انگلیس، با شاه دیدار کرد و به پشتوانهٔ مردم حاضر در سفارت، درخواست متحصنین قم را از عدالت‌خانه به مجلس قانون‌گذاری تغییر داد.
به این ترتیب انگلستان در برابر ابزار نفوذ روسیه در ایران، که شرط حمایت از ولایتعهدی عباس میرزا طی قرارداد ترکمنچای بود و پای او را در انتخاب و حمایت از پادشاهان بعدی قاجار باز می‌کرد مجلس قانون‌گذاری را جهت نفوذ و کنترل بر قدرت شاه ایران و علمای اسلام پایه ریزی کرد و قانون‌گذاری را در اختیار ماسون‌های انگلیسی و اروپایی قرار داد. همان مجلس با اعدام شیخ فضل‌الله تنها چشم بینایی که هم‌زمان با مشروطه این نفوذ مستقیم و ماسونی را تحت نظر داشت و یکه و تنها در برابر آن ایستاد و بعد از چند سال، با ساقط کردن سلسلهٔ قاجار، جایگاهش را در ایران تثبیت کرد و انگلستان پایگاه قدرتمندی در ایران پیدا کرد.